รู้สึกแปลกๆ

วันเสาร์เศร้าๆ*

วันนี้ตื่นไปทำงานแต่เช้าเหมือนเคย
ขี่จักรยานออกจากบ้าน อากาศหนาว ลมพัดเย็น
เสียงเพลง something ของ the beatles ก้องดังอยู่ในหู

" something in the way she moves
Attracts me like no other lover
Something in the way she woos me"

ทำให้คิดถึงใครบางคน คนที่คิดถึงเป็นประจำอยู่ทุกคืนวัน

ฟังเพลงนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า นึกถึงประโยคที่มีคนเคยถามว่า
ทำไมเราถึงรักคนอย่างแก นกเล็ก แกมีอะไรดี
เราตอบไม่ได้ว่ามีอะไร แต่รู้แค่ว่า มันมีบางอย่าง

"I don't want to leave her now"
และบางอย่างนั้นทำให้เราเป็นเหมือนประโยคข้างบน

บางที เมื่อเวลาผ่านไปนานกว่านี้ เราอาจจะรักแกน้อยลงก็ได้นะนกเล็ก
แต่ตอนนี้ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ถึงเราจะพยายามทำตัวให้เหมือนเพื่อนทั่วๆไป
พยายามพูดคุยกับแกให้ปกติที่สุด แต่ข้างในใจของเรา มันก็ยังคงรู้สึกเหมือนเดิม

ในขณะที่เราคิดถึงแก ยังมีใครอีกคนที่คิดถึงแกเช่นกัน
เราเขียนถึงแก บุ๋มก็เขียนถึงแกด้วย

แกดีใจรึเปล่าที่มีคนรักมากมายขนาดนี้

เรารู้ดีว่าระหว่างแกกับบุ๋มหรือแกกับเน มีความผูกพันกันมากกว่าเราทั้งหมด
เรียกได้ว่า ถ้าเราเลิกคุยกับแก เลิกโทรหา เลิกไปเจอ
แกก็คงไม่รู้สึกเศร้าที่เราหายไป

เรารู้สึกดีที่อย่างน้อย เมื่อเราจากไป แต่แกยังมีคนที่รักอยู่เคียงข้างหลายคน

ที่จริงแล้ว เราคิดว่าจะไม่เขียนเรื่องแกลงบลอกนี้ให้มากนัก
แต่เพราะอะไรไม่รู้ วันนี้เเรากลับเขียนถึงแต่เรื่องแกมากมาย

อาจเพราะเราเพิ่งไปอ่านบลอกของบุ๋มมาก็ได้มั้ง
เราเลยรู้สึกอะไรบางอย่างขึ้นมา

อืม เดี๋ยวเราก็คงหาย เลิกพูดถึงมันดีกว่า

เล่าต่อเรื่องวันนี้

เราทำงานไม่ได้หยุดเลยทั้งวัน
กลับบ้านมากินข้าว ยายเรามาจากต่างจังหวัด
แม่จะพาไปหาหมอวันจันทร์นี้

พรุ่งนี้เราต้องไปดูของที่รุ่นพี่เราฝากให้ช่วยดูราคาให้ที่สวน
แต่ตอนเช้า แม่เราชวนไปให้อาหารเต่าที่วัด

จริงๆแล้วเราไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่
เพราะยังมีหนังสือที่ยังไมไ่ด้อ่านอีกหลายเล่ม

ตอนนี้เรากำลังอ่านเรื่อง การปรากฎตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก
ใกล้จบแล้ว เราอ่านเร็วมาก เพราะภาษาที่ใช้มันไม่เหมือนกับที่คุณนพดลแปล
เราว่าโตมรแปลไม่ดีเท่านพดล เราเลยอ่านแบบไม่ได้ละเลียดกับถ้อยคำมากนัก

จบจากเล่มนี้เราจะอ่านแกะรอยแกะดาวต่อ

อ้อ วันนี้เราอัพบลอกนั้นด้วย เรื่องโปสการ์ด

เราชักอยากไปปายมากขึ้นทุกทีแล้ว
พอหยิบมาดูทีไร ก็อยากไปขึ้นมาทุกที
แต่เงินนี่สิ ปัญหาใหญ่

เอาไว้ถ้าเราได้ไปเมื่อไหร่ เราจะส่งโปสการ์ดให้คนที่เรารักทุกคนเลย
แน่นอนว่า ไม่ลืมสำหรับ นกเล็ก บุ๋ม แล้วก็อีกหลายๆคน

ห้าทุ่มแล้ว วันนี้เราคิดไม่ออกว่าจะเขียนเรื่องตัวเองยังไงดี
จบมันตรงนี้เลยละกัน หวังว่าพรุ่งนี้คงมีเรื่องให้เขียนใหม่

ไปอ่านหนังสือต่อให้จบดีกว่า