หม่นๆ

เมื่อคืนนอนกี่โมงไม่รู้ อ่าน ซามูไรตกดิน ที่ยืมนกเล็กมาจนจบแล้วก็หลับ
วันนี้ตื่นกี่โมงไม่รู้ เหมือนกัน ตื่นมาแล้วก็ไม่เจอใคร เพราะแม่พายายไปหาหมออีกรอบ
เราก็ลงมาเปิดคอม หาอะไรกิน สักพักแม่ก็กลับมา พี่ก็กลับมาด้วย

แม่ซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้ เรากินเสร็จแล้วก็นั่งหาหนังในเว็บดู
อ่านมาจากหนังสือแล้วอยากดู เลยลองหาปรากฎว่าเจอ

เรื่องแรก picnic ของ ชุนจิ อิวาอิ ดูแล้วหม่นได้ใจจริงๆว่ะ
ตอนจบสะเทือนอารมณ์โคดๆ เท่านั้นยังไม่พอ
ไปเจอเรื่อง Visitor Q เข้าให้ คราวนี้ดูแบบไม่ต่อเนื่อง
เพราะทนไม่ไหว หนังมันเหี้ยเกินไป ดูแบบผ่านๆ
หนังของมิอิเกะนี่สุดจะทน เท่าที่ดูมา ชอบ อิจิ มากสุด
เพราะมันซาดิสต์ก็จริง แต่ก็ยังมีอารมณ์ขัน ไม่เหมือนเรื่องอื่น

อืม ดูจบแล้วอยากจะอ้วก ไม่อยากทำไรเลย
รู้สึกเหมือนจะไม่สบาย เลยขึ้นไปนอนห้องแม่
แม่นอนให้เค้านวดอยู่ เรานอน พยายามจะหลับ
แต่ก็ได้ยินเสียงเค้าคุยกัน เรื่องงานของแม่
เราไม่อยากฟัง แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ข้างล่างพี่ก็อยู่
ก็นอนฟังไปเรื่อยๆ รู้สึกแปลกๆ ที่ได้รู้เรื่องงานของแม่

แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ไม่อยากให้แม่ทำงานนั้นอีก
แต่ที่เราอยู่มาได้ทุกวันนี้ ก็เพราะแม่ทำงานนั้นหาเลี้ยงเรา
เราไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไง ผิดหรือถูก ขาวหรือดำ เราแยกมันไม่ออก

ได้แต่หวังว่า แม่คงไม่ต้องกลับไปทำงานแบบนั้นอีก

เรานอนฟังแม่พูดกับหมอนวดจนหลับไป
แล้วก็ตื่นลงมาช่วยแม่ทำกับข้าว
ทำเสดก็นั่งดูหนังที่ยืมนกเล็กมา
แล้วก็กินข้าว กินข้าวเสดนั่งออนเอ็ม
เปิดหนังดูต่ออีกสองสามแผ่น แต่ตอนนี้คอมมันไม่ยอมอ่านแผ่นต่อ
เราเลยมานั่งเขียนนี่แหละ

มะรืนนี้ก็ย้ายหอแล้ว วันเสาร์มีนัดกับพวกมุกข์
หวังว่าคงไม่มีอะไรติดขัดนะ

อืม ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป เราคงไม่ได้มาเขียนสักพักถ้าไม่มีเน็ตเล่นน่ะนะ
ไม่รู้ว่าจะได้ใช้รึเปล่า อาจจะไปเล่นที่ห้องเพื่อน แต่ก็เกรงใจมัน
ถ้่ามีเน็ตให้เล่น ก็คงได้มาเขียนเล่าเรื่องหอใหม่ เรื่องที่ไปเที่ยว

ตอนนี้ ไปดูหนังต่อละ