วันนี้ตื่นแต่เช้า ออกจากบ้านไปทำงาน
งานเยอะเหมือนเดิม แต่สุดท้ายก็เสร็จทันกำหนด
เหลือแค่งานแก้ที่ค้างไว้ทำต่ออาทิตย์หน้าได้
แม่โทรมา บอกบินกลับกรุงเทพพรุ่งนี้บ่าย
กะว่าจะเอาเงินไปจองหอกับแม่พรุ่งนี้เลย
ทีแรกที่ว่าจะไปสระบุรี ไปรับมะมากรุงเทพกับเจี๊ยบเลยไม่ไปแล้ว
ที่จริงก็ไม่อยากไปตั้งแต่แรกแล้ว เพราะอยากอยู่บ้านอ่านหนังสือมากกว่า
วันนี้พอกลับมาถึงบ้าน ก็เช็คไฮ5นิดหน่อย เปิดบลอกดู
แล้วก็หยิบลัชมาอ่านต่อจนจบ
ติดใจเรื่องสั้นที่อยู่ในเล่ม
ชื่อว่า "หญิงสาวในสุญญากาศ"
คนเขียนใช้นามปากกาว่า *มาญา
จำไม่ได้ว่าอยู่ในเล่มก่อนๆด้วยรึเปล่า
เลยหยิบเล่มก่อนหน้ามาเปิดดู ปรากฎว่าใช่จริงๆ
แต่เล่มก่อนของก่อนหน้านั้นอยู่ที่มุกข์
เลยไม่รู้ว่า มันมีทุกเล่มรึเปล่า
แต่กลับไปอ่านเล่มก่อนหน้าเล่มล่าสุด
ถึงได้เข้าใจเรื่องราวในเล่มล่าสุดมากขึ้น
เพราะมันเป็นเรื่องที่ต่อกันจากคราวก่อนๆ
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า แต่รู้สึกว่า อ่านงานของคนนี้
แล้วได้อารมณ์ฟุ้งๆ เหมือนกับเวลาอ่านงานของมูราคามิ
ที่ำสำคัญ ตัวละครที่ชื่อ มาญา มีบางอย่างที่คล้ายๆเรา
หรือเรียกอีกอย่างคือ มีหลายอย่างที่เราอยากเป็นคล้ายๆกับมาญา
นั่งอ่านลัชนอกบ้าน ตรงที่นั่งไม้ บรรยากาศดี เงียบสงบ
มีเสียงจิ้งจกร้องเป็นบางครั้ง นานๆที
อ่านไปสูบบุหรี่ไป รู้สึกมีสมาธิในการอ่าน
หรืออาจคิดไปเองก็ได้ ที่จริงบุหรี่อาจไม่ช่วยอะไรเลย
แต่สำหรับเรา การได้เห็นควันบุหรี่ลอยผ่านหน้าไปช้าๆ
ลอยขึ้นไปข้างบน หรือ ลอยตกลงสู่เบื้องล่าง
ภาพนั้นมันทำให้เรามีอารมณ์ในการอ่านมากขึ้น
แต่ยุงหน้าบ้าน ก็ทำให้เรายอมแพ้ ต้องกลับเข้าไปอ่านต่อในบ้าน
บนเตียงสีแดงที่เรานอนประจำ นึกอยากได้เตียงนี้เป็นของตัวเอง
ที่จริงมันไม่ใช่เตียงหรอก แต่เป็นโซฟาที่ปรับนอนได้
และเราก็ยึดมันเป็นที่นอนของเราไปโดยปริยาย
ปล่อยให้เตียงของเราจริงๆที่อยู่บนห้องชั้นบน
ต้องตั้งอยู่อย่างนั้น โดยไม่มีใครสนใจอยากจะเข้าไปนอน
นานๆครั้ง แม่เราก็จะเข้าไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้
พูดถึงหนังสือลัช ไม่รู้ว่ามีคนตามอ่านมากน้อยแค่ไหน
แต่อย่างน้อยก็มีเราคนนึงล่ะที่อ่าน
ชอบเพราะ มันราคาไม่แพง แต่เนื้อหาในเล่มมันเกินราคามาก
น่าเสียดายถ้าหากมันจะหายไปจากแผงหนังสือ
เพราะการหาหนังสือที่เกี่ยวกับแวดวง วรรณกรรม ศิลปะ ดนตรี
หนังสือที่รวมหลายๆอย่างเข้าไว้ด้วยกันแบบนี้ หายากในราคา35บาท
ถึงเล่มจะบาง แต่เนื้อหาคับเล่ม
อยากให้มีคนซื้ออ่านกันเยอะๆจัง
เรื่องสั้น หญิงสาวในสุญญากาศ เราคิดว่า
อยากจะให้คนๆนึงได้อ่าน เราว่าเค้าน่าจะชอบ
แต่ไม่รู้ว่าจะเคยอ่านไปแล้วรึยังน่ะสิ
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอะ ไม่รู้เมื่อไหร่จะออกอีก
อ่านท้ายเล่ม เห็นเค้าว่า หนังสือลัชจะออกแค่ปีละสองครั้ง
กว่าจะได้อ่านคงรออีกนานเลย
อืม พออ่านลัชจบทั้งสองเล่ม เราก็อ่านเรื่องสั้นที่เป็นการ์ตูน
เรื่อง หัวแตงโม น่ะ เล่มสองที่ซื้อมาวันก่อน
ตอนนี้เป็นหนังสือการ์ตูนหนึ่งในสามเรื่องที่เราชอบ
มันเกี่ยวกับปรัชญาในการใช้ชีวิต
ทั้งเรื่อง ความรัก สังคม การทำงาน หลายๆอย่างเลย
มันให้ข้อคิดกับเรามากมายเหลือเกิน
ดีใจที่เล่มแรกที่เราได้มา เป็นเล่มที่พี่องอาจ นักเขียนเจ้าของผลงาน
ส่งมาให้ด้วยตัวเอง แถมลายเซ็นต์ด้วย
ถ้าไม่ได้เขียนบลอกอีกที่นึง ก็คงไม่มีโอกาสได้้รู้จักกัน
อยากเจอตัวจริงพี่เค้า แล้วอยากบอกเค้าว่า เราชอบการ์ตูนของเค้ามาก
อ่านแล้วรู้สึกดี รู้สึกดีมากๆ
อ้อ การ์ตูนอีกสองเรื่องคือ การ์ตูนของ อัพ ทรงศีลแล้วก็ ตั้ม วิสุทธิ์
สองเรื่องนั้นก็เกี่ยวกับ ปรัชญา ชีวิต สังคม
เพิ่งสังเกตเห็นว่า ตัวเราเอง ชอบเรื่องแบบนี้มาก
เรื่องของชีวิต เรื่องของมนุษย์
ถ้ารู้เร็วกว่านี้ก็ดีหรอก จะได้เรียนทางนั้นไปเลย ไม่ต้องเสียเวลาไปเรียนนิติซะตั้งนาน แต่อย่างน้อยการเรียนกฎหมายก็ได้อะไรหลายอย่างแหละนะ
ก็ไม่ได้เสียใจอะไรมาก ตอนนี้ก็ได้เรียนอย่างที่อยากเรียนแล้วไง
วันนี้ถ้าไม่ง่วงซะก่อน ก็จะเริ่มอ่านแดนฝันปลายขอบฟ้า ซะหน่อย
แล้วพรุ่งนี้ก็คงตื่นมาอ่านต่อ แต่คงไม่จบง่ายๆ
เพราะเดี๋ยวต้องออกไปข้างนอกกับแม่อีก
ชักเริ่มจะง่วงแล้ว วันเสาร์ทีไรง่วงเร็วทุกที เพราะตื่นเช้าทำงานตลอดทั้งวัน
อยากอ่านหนังสือเกี่ยวกับ จิตร ภูมิศักดิ์ เห็นมุกข์บอกว่ามีอยู่ที่บ้าน
จะโทรไป ก็ไม่รู้หลับยัง เอาไว้ค่อยโทรวันอื่นละกัน
เพราะลัชเล่มก่อนๆก็อยู่ที่มุกข์ ว่าจะเอาคืนซะที อยากอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นน่ะ
จะว่าไป หนังสือเราก็อยู่ที่คนอื่นเยอะเหมือนกันแฮะ
โดยเฉพาะของมูราคามิ
แถมอยู่กับเด็กนิเทศทุกคน
เริ่งระบำแดนสนธยา อยู่ที่นกเล็ก ซื้อมายังไม่ไ่ด้อ่านเลย
สดับลมขับขานอยู่ที่ ชุ เล่มนี้อ่านจบแล้ว
แล้วก็ เรือเชื่องช้าสู่เมืองจีนอยู่ที่มุกข์ อ่านจบแล้วเหมือนกัน
ยังไม่นับอีกสองเล่ม ฮีชีอิทสิบที่ชุ
แล้วก็ปราบดาเขียนถึงญี่ปุ่น อยู่ที่อัฐ
รวมแล้วห้าเล่มสินะ
ตอนนี้รู้สึกว่า ตัวเองกำลังเสพติดตัวอักษรขั้นเริ่มต้น
อยากอ่านหนังสือเยอะแยะไปหมด
อยากมีเวลานานๆ นานพอที่จะอ่านหนังสือที่อยากอ่านได้
อยากเจอห้องสมุดที่คนน้อยๆ หนังสือเยอะๆ
แล้วก็เข้าไปขลุกอยู่ในนั้นทั้งวันทั้งคืน
ง่วงนอนจริงๆแล้ว น้ำก็ยังไม่ไ่ด้อาบ
คงต้องไปอาบน้ำแล้วล่ะเรา
พรุ่งนี้จะตื่นมาอ่านต่อแต่เช้าเลย
ไปอาบน้ำละ :p
19 มกราคม 2551
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
1 ความคิดเห็น:
ไม่คิดว่าจะเจอคนเขียนบล็อกถึงเรื่องนี้
แสดงความคิดเห็น